ทำดีไม่ทุจริต

คนเราทำดี (ดร.ธัชฤทธิ ปนารักษ์*) เรียงระดับจากมากไปหาน้อย เพราะ
๑.ไม่มีทางเลือก กลัวทำชั่วแล้วก็ถูกลงโทษตามกฎหมาย
๒. มีรางวัล อาจเป็นเงิน และ/หรือ ไม่ใช่เงิน เช่น ประกาศเกียรติคุณ โล่ห์
๓. หนังหน้า หรือ เอาหน้า ต้องการชื่อเสียง
๔. เป็นหน้าที่ ถ้าไม่ใช่หน้าที่ ก็ไม่ทำ
๕. หิริโอตะปะ คือ มีความละอายต่อบาป และเกรงกลัวต่อบาป หรือมียางอาย เป็นระดับอุดมคติ สูงสุด

คนเราเมื่อได้ประพฤติดีประพฤติชอบแล้ว เหมือนว่าไม่จำเป็นต้องมีระเบียบข้อบังคับใด ๆ เพราะเป็นคนมีวินัยอยู่ในใจ

สะท้อนภัยของการทุจริต เพราะ
๑.เกรงใจ จึงเสียงาน
๒.สงสาร จึงเสียหาย
๓.เชื่อง่าย จึงเป็นทุกข์

เหตุผลที่เกิดระบบอุปถัมภ์ มี ๗ ประการ

๑.สายโลหิต

๒.ศิษย์ข้างเคียง

๓.เสบียงหลังบ้าน (Empathy = เอื้อเฟื้อ เอาใจใส่)

๔.กราบกรานสอพลอ

๕.ล่อไข่แดง (ได้เสียเป็นผัวเมีย)**

๖.แกร่งวิชา (เก่งจริง ๆ)***

๗.ถลามาเอง

___________________

*กรรมการกำกับหลักสูตรนักบริหารยุทธศาสตร์ ป.ป.ช. รัดับสูง (นยปส.) และประธานชมรม ป.ป.จ.ภาคอีสาน

**มุกจีบสาว

ใช้ทรัพย์ล่อ ยอให้เหลิง เชิงออกอ้อน วอนขอรัก ดักให้จน ทนให้ด่า ท้าให้ตบ ตะปบตัวเธอ

***เก่ง เฮง ดวง (เด็กของใคร วิ่งแค่ไหน เงินมีไม่) เลีย