ทำดีไม่ทุจริต

คนเราทำดี (ดร.ธัชฤทธิ ปนารักษ์*) เรียงระดับจากมากไปหาน้อย เพราะ
๑.ไม่มีทางเลือก กลัวทำชั่วแล้วก็ถูกลงโทษตามกฎหมาย
๒. มีรางวัล อาจเป็นเงิน และ/หรือ ไม่ใช่เงิน เช่น ประกาศเกียรติคุณ โล่ห์
๓. หนังหน้า หรือ เอาหน้า ต้องการชื่อเสียง
๔. เป็นหน้าที่ ถ้าไม่ใช่หน้าที่ ก็ไม่ทำ
๕. หิริโอตะปะ คือ มีความละอายต่อบาป และเกรงกลัวต่อบาป หรือมียางอาย เป็นระดับอุดมคติ สูงสุด

คนเราเมื่อได้ประพฤติดีประพฤติชอบแล้ว เหมือนว่าไม่จำเป็นต้องมีระเบียบข้อบังคับใด ๆ เพราะเป็นคนมีวินัยอยู่ในใจ

สะท้อนภัยของการทุจริต เพราะ
๑.เกรงใจ จึงเสียงาน
๒.สงสาร จึงเสียหาย
๓.เชื่อง่าย จึงเป็นทุกข์

เหตุผลที่เกิดระบบอุปถัมภ์ มี ๗ ประการ

๑.สายโลหิต

๒.ศิษย์ข้างเคียง

๓.เสบียงหลังบ้าน (Empathy = เอื้อเฟื้อ เอาใจใส่)

๔.กราบกรานสอพลอ

๕.ล่อไข่แดง (ได้เสียเป็นผัวเมีย)**

๖.แกร่งวิชา (เก่งจริง ๆ)***

๗.ถลามาเอง

___________________

*กรรมการกำกับหลักสูตรนักบริหารยุทธศาสตร์ ป.ป.ช. รัดับสูง (นยปส.) และประธานชมรม ป.ป.จ.ภาคอีสาน

**มุกจีบสาว

ใช้ทรัพย์ล่อ ยอให้เหลิง เชิงออกอ้อน วอนขอรัก ดักให้จน ทนให้ด่า ท้าให้ตบ ตะปบตัวเธอ

***เก่ง เฮง ดวง (เด็กของใคร วิ่งแค่ไหน เงินมีไม่) เลีย

การเมืองไทย: ฝัน หวัง และภาวนา

ฝัน!
การเมืองไทย เป็นการเมืองเชิงสร้างสรรค์ ประชาชนทุกคนมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการประเทศทั้งทางตรงหรือทางอ้อม

นักการเมืองไทยทุกคน เป็นบุคคลสาธารณะ ใกล้ชิดประชาชน มุ่งประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน

ประชาชนชาวไทยทุกคนรับรู้ความเคลื่อนไหวของนักการเมืองและสามารถจ้างนักการเมืองให้ทำงานแทนประชาชน

หวัง!
การเมืองไทย นำปัญหาความต้องการและศักยภาพของประชาชนทุกหมู่เหล่าตั้งแต่ระดับชุมชน หมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัด ประเทศชาติ และนานาชาติ มากำหนดเป็นนโยบายสาธารณะ อีกทั้ง ประชาชนสามารถเป็นเจ้าของพรรคร่วมกัน

นักการเมืองไทย เป็นบุคคลที่มีความคิดอ่าน มีความสามารถ ทันต่อเหตุการณ์ มีความโอภาปราศรัย รู้จริง ปฏิบัติจริง มีภาวะผู้นำสูง พร้อมเสียสละ ไม่อืดอาดยืดยาด ไม่ร้อยเล่ห์พันเหลี่ยม และเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับประชาชน

ประชาชนชาวไทยกับนักการเมืองรักกันเสมือนญาติ สื่อสารติดต่อง่าย ไม่มีม่านกันหลังจากได้รับการคัดเลือก

ภาวนา!
การเมืองไทย ไม่ใช่คิดการณ์ เพื่อทะเลาะกันเพราะผลประโยชน์ส่วนตน กลุ่มตน

นักการเมืองไทย ไม่ต้องการเข้าสู่อำนาจเพื่อความซะใจ แก้แค้น กอบโกย เสริมสร้างบารมี

ประชาชนชาวไทย ไม่พึ่งนักการเมืองเสมือนขอทาน ขอเศษส่วนแบ่ง และเป็นเครื่องมือให้นักการเมืองหาประโยชน์ หารายได้และถอนทุน

นโยบายรัฐบาลที่ไม่สัมฤทธิผล

ค้นพบแล้วยัง!

การนำนโยบายรัฐบาลสู่การปฏิบัติ (Public Policy Implementation) ที่ไม่ประสบผลสำเร็จและไม่เกิดผลสัมฤทธิ์ มิหนำซ้ำยังเกิดผลกระทบเชิงลบระยะยาวต่อประชาชนอย่างควบคุมไม่ได้ หากไม่มีและไม่ได้คำนึงถึง ๓ มาตรการ (Measurements) ควบคู่กันไป

๑. มาตรการทางกฎหมาย การปกครอง และขั้นตอนวิธีที่ถูกต้อว (Measurement of Law enforcement, Administration, and Right procedure)

๒. มาตรการทางสังคม การมีส่วนร่วมของชุมชน และภาคประชาสังคม (Measurement of Community Development, People Participation and Civil Society)

๓. มาตรการทางการเยียวยา และการช่วยเหลือผู้ถูกกระทบ (Measurement of Social worker and Welfare)